Ama artık ABD’de kendini “kral” ilan eden bir Trump var.

 

*Eskiden TÜSİAD’ın ayağına yanlışlıkla taş değse...

Almanya’sıyla, Fransa’sıyla, İngiltere’siyle, İtalya’sıyla tüm Avrupa ayağa kalkardı. Avrupa Birliği, sopa gösterirdi. Türkiye’yi idare eden hükümet kara listeye alınırdı. Tehdit üstüne tehdit gelirdi. “Türkiye’ye artık yatırım yok” derlerdi.

*

Ama artık Avrupa, kendini kurtarma derdinde ve TÜSİAD’la ilgilenecek dermanı yok.

*

Eskiden TÜSİAD, hükümete ayar verdiğinde...

Devlet bürokrasisinin arkasında duracağından gayet emin olurdu. Askerle arayı sıkı fıkı tuttuğundan kendini güvence altında hissederdi. Yargının kendisine asla dokunamayacağını bilirdi. 

Ama artık Türkiye, böyle bir ülke değil, ancak ne TÜSİAD bunun farkında ne de polis farkında.

Eskiden TÜSİAD, kaşını kaldırdığında...

Bütün medya, “Flaş! Flaş! Flaş! TÜSİAD kaşını kaldırdı” diye manşetler atardı. Hiçbir yayın organından TÜSİAD’a tek bir itiraz bile gelmezdi. Denklem hep şöyle kurulurdu: “TÜSİAD konuştu / Hükümet zorda.”

Ama artık böyle bir medya düzeni yok Türkiye’de.

Eskiden TÜSİAD konuştuğunda...

Siyaset dünyası şöyle bir sallanırdı. Parlamento karışırdı. Siyasi partiler, birbirlerini suçlardı. Hepsinin bir araya gelip TÜSİAD’a laf söylemesi, rüyada görülse inanılmayacak bir şeydi.

*

Ama artık böyle bir siyaset düzeni yok Türkiye’de.

HERKES KARALAR BAĞLAMIŞ DEĞİL

ŞU bir gerçek:

Türkiye’de bir kesim TÜSİAD’a yapılanlardan hiç memnun değil. İfade özgürlüğüne darbe vurulduğunu haykırıyorlar. “Güdümlü yargı” saptaması yapıyorlar. “Türkiye’ye yatırımcı gelmez” diyorlar.

Ve bunlar, üç gündür seslerini olağanüstü yükseltmiş durumdalar.

*

Ama şu da bir gerçek:

*

Türkiye’de bir kesim de TÜSİAD’a yapılanlardan gizli / açık mutluluk duyuyor. Kendilerini “dokunulmaz” hissedenlere ilk kez dokunulmasını sevinçle karşılıyorlar. “Tarihte ilktir bu” diyorlar, başka bir şey demiyorlar.